شبدر(قرمز-سپید)

شبدر  Trifolium

اسامی دیگر:  ادقوقو، شرویت، حباث، ذرق، حندقوقی، شودر، قرط، ریسن، برسیم، شبدر کوهی(نوع قرمز)، شبدرخزند(سفید).

شرح:‌ سه نوع شبدر داریم:‌ شبدرباتلاقی، شبدرکوهی(نوع قرمز)، شبدرخزنده.

۱. شبدر باتلاقی: در کنار باتلاق‌ها ‌می‌‌روید و دارای خوشه‌ای سفید و صورتی، روی زمین‌های اسیدی رشد ‌می‌‌کند، روی ساقه خزنده برگ‌های‌ سه برگچه‌ای با دمبرگ بلند وجود دارد.

۲. شبدرچمنی: از تیره بقولات، علفی پایا با تنه متراکم ساقه راست وگوشت دار، دارای برگ‌های‌‌ متناوب روی برگچه‌ها لکه‌های سفید به شکل نوک پیکان وجود دارد، گل‌ها قرمز است. دوران گل‌دهی: خرداد تا شهریور ماه.

۳. شبدرخزنده: از تیره بقولات، علفی پایا، با ساقه ریشه دهنده و ساقه بالارونده، گیاه خزنده، روی برگ‌ها لک سفید مانند عدد ۸ وجود ‌دارد.گل‌ آن سفید است.

‌قسمت‌های مورد استفاده: برگ و سرشاخه‌ها.

طبیعت:  گرم و خشک.    

مواد مؤثر: 

شبدر باتلاقی: تانن، گلیکوزید تلخ(منیانتین)، مواد آلی و معدنی.

شبدرچمنی: تانن، گلیکوزید، مواد تلخ، اسیدهای آلی.

شبدرخزنده: تانن، گلیکوزید، اسیدهای آلی و مواد معدنی.

خواص و طرز مصرف:

شبدر باتلاقی:‌ خوراکی دم کرده سرشاخه به مقدار کم (روزی ۲ استکان): اشتهاآور، تقویت معده، مسهل صفرا.

شبدرچمنی: خوراکی: دم کرده سرشاخه‌ها و گُل (۱ تا ۲ استکان در روز): ضد سرفه، ضد اسهال، خلط آور، جلوگیری از سکته‌، تصفیه کننده خون.

شبدرخزنده: خوراکی:‌ دم کرده سرشاخه و گُل (۱ تا ۲ استکان درروز): مفید برای ناراحتی‌های تنفسی، ضد اسهال شدید، ضد التهاب غدد، رفع روماتیسم.

از هرهکتار از این گیاه ۱۰۰ کیلوگرم عسل ‌می‌‌توان تهیه کرد.

احتیاط: مصرف بیش از حد حساسیت به نور ایجاد ‌می‌‌کند.