پیاز Allium Cepa L.
اسامی دیگر: بصل، پیاز رسمی، بسیلا، سوخ، حلحل، کرمران.
شرح: گیاهی دو ساله از خانواده لاله با پیاز مطبق و قهوه‌ای رنگ، برگ‌ها لوله‌ای و ساقه راست در انتهای ساقه قسمت کروی وجود دارد که دور تا دور آن را گل‌های ریز سفید رنگ پوشانده است.
دوران گل‌دهی: خرداد، تیرماه و زمان برداشت از تیر تا خرداد ماه است. زیستگاه این گیاه در هند و بین النهرین بوده و رومی‌ها آن را به غرب بردند.
طبیعت: گرم و خشک
قسمت‌های مورد استفاده: پیاز گیاه
مواد مؤثر: روغن فرار، گلوکمین(انسولین گیاهی)، پکتین، فلاونوئید، کاتشل، اسید پروکاتشیک، اسید تیوسیانیک، آلکالوئید، ساپونین، املاح‌معدنی بخصوص گوگرد، آنزیم‌های مختلف، اینولین، کوئرستین، آلکلیک دی سولفیدها، سلنیوم، ویتامین‌هایA-B-C ،آنتی بیوتیک طبیعی.
خواص و طرز مصرف :
۱. خوراکی: مصرف پیاز با غذا (پیاز سفید به صورت سرخ کرده و پیاز قرمز با غذا میل شود)، پیشگیری از سکته( با عسل)، رفع تپش قلب، کاهش قند خون، رقیق کننده خون، ضد انعقاد خون، دافع سدیم، تقویت عضله قلب، تنظیم فشار خون، ضد کلسترول، تصلب شرایین، رفع کوه گرفتگی، ضد مسمومیت، ضد استفراغ، ضد بلغم، افزایش نیروی جنسی، زیاد کننده اسپرم، اشتهاآور، رفع تورم غدد لنفاوی، ضد سرطان کبد، ضد آلبومینوری، ضد التهاب، ضد سرما خوردگی(جوشانده پیاز و شلغم) بخصوص برای بچه‌ها، ضد استسقاء (یک ماه هر روز سوپ شیر با پیاز) مصرف شود.
۲. ضماد: ضد جوش قرمز (با سرکه)، تقویت قلب (کف پا)، رفع حصبه (خوردن)، ضماد به پاها و قوزک پا (۳ روز این عمل تکرار شود)، ضد برص (با عسل کوبیده و نمک و باروت ضماد شود).
۳. مالشی: رفع دندان درد، گزش حشرات و مار، سوختگی، ضد کجی ناخن، رفع موخوره.
۴. استنشاق: ضد میگرن.
احتیاط: مصرف قبل از خواب موجب سر درد می‌‌شود. بعضی از افراد به پیاز حساسیت دارند، پس برای دیگران توصیه نکنید. مصرف بیش از حد باعث آلزایمر، از بین رفتن آهن بدن (پیاز قرمز سرخ کرده)، ورم کلیه، بواسیر، افزایش کار تیروئید، ضعف ریه، عطش، تیرگی رخسار، میگرن و سر درد، قونج، تضعیف روده و اسهال، کم خونی(زیاده روی)، مضر برای گرم مزاجان (زیاده روی).
