ترشک(رومکس)

ترشک Rumex    acetosa   L.

اسامی دیگر: توشه، حماض، ترشک درشت ومعمولی، حلیمون، رومکس، حمیضه، اشلیه پاتم، امروله، اشلیه کیاتم، نیره خراسانی.

شرح: ‌بوته‌ای از خانواده هفت بند (Polygonaceae)

گیاهی بزرگ و پایا، دارای ریزوم ضخیم و منشعب با سطح داخلی زرد رنگ، برگ‌ها  به شکل قلب وبه طول ۵۰ و عرض۲۰ سانتی‌متر، گل‌های کوچک و سبز تا زرد رنگ با خوشه‌های افشان و متراکم، در ایران در نواحی غرب ایران در ارتفاعات ‌می‌‌روید.

‌قسمت‌های مورد استفاده: گیاه کامل(برگ، ریشه، دانه).

طبیعت:‌ سرد وخشک

مواد مؤثر:‌اسیدهای(تارتاریک، تانیک، کریزوفانیک، اسکوربیک)، اکسالات پتاسیم، آنتراکینون، کوئرسیتین، هایپرترین، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، موادچرب ونشاسته‌ای، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، همچنین مقداری ترکیبات آنتروکینون (رومی سین)‌ وترکیبات گلوکزیدی در ریشه وجود دارد.

خواص و طرز مصرف:

۱. خوراکی:‌ یک قاشق مرباخوری دم کرده روزی ۲ تا ۳ استکان میل شود: کاهش چربی خون، کاهش فشارخون، خنک‌کننده، رفع التهاب داخلی، لاغر کننده، رفع خارش جلدی، تصفیه خون، ضد اسکوربوت، رقیق کننده خون، رفع خستگی دهان، ضد سکسکه، ضد تهوع، ضدیرقان، صفراآور، تقویت دستگاه گوارش، مدر، رفع سنگ کلیه، رفع مستی و خماری.

۲. ضماد برگ پخته با براده آهن: ‌ضدبواسیر، ضدورم طحال(با سرکه)، رفع خارش پوستی.

۳. خوراکی تخم: ‌تقویت قلب، ضد زخم روده.

احتیاط: در ظروف مسی نگهداری نشود، زیرا ایجاد مسمومیت ‌می‌‌کند، کاهش نیروی جنسی، اسیدی کننده خون، تحریک روده و معده.